Hoe ging ik van een reis naar een script en hoe gaan we van een script naar een voorstelling in een paar stappen.
We kwamen terug met een hoofd vol indrukken en herinneringen
Ik had een boek vol verhalen en gesprekken met mensen en aantekeningen van persoonlijke aard (bijvoorbeeld toen mijn schoen verdwenen was en deels bleek te zijn opgegeten door een hond.. Ik heb er nog de hele reis op gelopen maar je moet niet vragen hoe)
Wat moet dat voor stuk worden.
Het was duidelijk dat dit niet het stuk ging worden dat we aanvankelijk hadden bedacht. Niks geen eindeloze vlaktes, hoewel we die ook genoeg hebben gezien. Het verhaal van de mensen, hoe ze daar leven, dat was wat verteld moest worden. De revolutie, daar had iedereen het over.
Toen braken de rellen uit in het zuiden van het land. Zie alle artikelen op deze blog. We zijn gechoqueerd. Het zijn toch een klein beetje onze mensen, die daar uit hun huizen moeten vluchten.
Wat doet dat met ons idee van ons stuk.
We weten het niet.
We besluiten te blijven bij onze persoonlijke beleving van daar, en dat was vóór de ellende die er nu gaande is. Oké. Maar hoe. Ik wil verschillende facetten laten zien van het land. Ik weet alle verhalen terug te brengen tot vijf personages. De een is natuurgetrouwer dan de ander. Bijvoorbeeld Hayat is uit allemaal kleine losse verhalen bedacht, maar Talei lijkt in het script erg op degene die we daar ontmoet hebben.
Ik maak een lijn, een opbouw. Ik geef ze woorden en drama
Dat staat min of meer.
Maar nu.
Stap naar de vloer.
Van het stuk (de personages en hun dramatische lijn) moeten we het weer naar onszelf trekken. Het is óns idee van die mensen, niet meer en niet minder. Wij maken het verhaal. We zoeken naar een transparante speelstijl, waarin we makkelijk kunnen schakelen van het ene personage naar het andere. Het gaat gepaard met veel twijfel en onhandigheid, maar ik ben vol vertrouwen, geloof ik.
Vera
Geen opmerkingen:
Een reactie posten